Begraven kan persoonlijker - Praktijk en regelgeving stemmen we op elkaar af

Afscheidsplechtigheden worden steeds persoonlijker ingevuld. Dit geldt ook voor de manier van begraven. Zo willen sommige mensen graag dat hun as wordt uitgestrooid in een natuurgebied, of in een afbreekbare urne wordt begraven in een bos. Op vandaag laat de regelgeving dit echter niet toe. Vlaams volksvertegenwoordigers Katrien Schryvers (CD&V), Peter Wouters (N-VA) en Marnic De Meulemeester (Open VLD) willen de gemeenten meer autonomie geven om extra mogelijkheden te creëren. Zij dienen daarvoor een voorstel van decreet in. “Op die manier zullen lokale besturen beter kunnen inspelen op de maatschappelijke vragen over het begraven en uitstrooien van stoffelijke overschotten,” klinkt het.

Steeds vaker nemen nabestaanden de as van een overledene mee naar huis. “Dat mag, maar er is daarna zeer weinig controle over de bestemming van de as,” vertelt Katrien Schryvers (CD&V), “Het gebeurt dan ook vaak dat de as – zoals de overledene het zou hebben gewild – wordt uitgestrooid in een park, een bos, een rivier, in de duinen of een andere openbare plek. Volgens het huidige decreet mag dat echter niet.”

“We moeten praktijk en regelgeving met elkaar in het reine brengen,” vinden de volksvertegenwoordigers. Met het voorstel van decreet van Schryvers, Wouters en De Meulemeester krijgen gemeenten de vrijheid om zelf te bepalen waar op hun grondgebied as zou kunnen worden uitgestrooid.. “Vroeger moest dat op de gemeentelijke begraafplaats gebeuren, op het grondgebied van de aan België grenzende territoriale zee of op privégrond,” licht Schryvers (CD&V) toe, “maar er is steeds meer vraag om ook andere openbare plaatsen daarvoor te mogen gebruiken, zoals bijv. de duinen of een bos. Vanaf nu kunnen gemeenten hiervoor extra mogelijkheden scheppen.”

Met het decreet creëren de volksvertegenwoordigers meer mogelijkheden aangaande de inrichting van een begraafplaats. Tot nu moest elke begraafplaats zowel plaats bieden om te begraven, als om as uit te strooien en urnen te bewaren. “Dat hoeft niet meer.  Zolang een gemeente of een intergemeentelijke samenwerking deze drie mogelijkheden blijft aanbieden, zullen die voortaan wel op verschillende plaatsen georganiseerd kunnen worden,” vertelt Peter Wouters (N-VA), “Dat schept bijvoorbeeld de mogelijkheid om een voormalige parochiekerk, die niet gelegen is aan een begraafplaats, om te bouwen tot neutraal gemeentelijk columbarium. Hiernaast gebruiken we ook het potentieel van bijna vergeten plaatsen en ruimtes die hier op dit moment nog niet gebruikt voor worden. Denk aan de vele Vlaamse kapelletjes. Eindelijk zullen deze prachtige stukjes erfgoed in ere kunnen hersteld worden.”

Naast het uitstrooien van assen moet immers ook het begraven van assen mogelijk worden op door de gemeente daartoe voorziene openbare plaatsen. “Dat kan natuurlijk alleen maar in biologisch afbreekbare urnen, vervaardigd uit organische materialen,” vertelt Marnic De Meulemeester (Open VLD), “De urn zal na verloop van tijd vergaan, waarbij zij samen met de as wordt opgenomen in de natuur. Daarbij is het ook mogelijk dat in het deksel van de urn een zaadje of stekje van een plant of een boom wordt geplaatst, zodat er op de plaats van  de begraving zelfs een herdenkingsbos zou kunnen ontstaan.”

“Met deze voorstellen wensen we niet alleen een zo groot mogelijke beslissingsvrijheid te geven aan de gemeenten, we willen ook tegemoetkomen aan een groeiende maatschappelijke vraag,” aldus de volksvertegenwoordigers.