Volgens de gids was de visie van architect Van Steenbergen dat iedereen een eigen huisje zou hebben, met daarbij een gemeenschappelijke tuin.
Later veranderde dat, onder meer door het wegvallen van de coöperatieve en de opkomst van meer koopwoningen. Door de crisis en recessie van 1927 werden de huizen kleiner, en de doorgangen naar de gemeenschappelijke tuinen maakten vaak plaats voor garages.
vertelt Sonja.
Een bijzonder detail dat in de verf werd gezet, is de oude gevelsteen van het Hof de Oude Donk, een zogenaamd ‘hof van plezantie’, die speciaal voor de viering van 100 jaar Unitas in ere werd hersteld. Ook opvallend: onder één dak kunnen soms meer dan tien woningen schuilgaan.
Toch merkte ik dat niet alle verhalen door bewoners herkend werden, zoals dat wel vaker gebeurt. Ik bleef daardoor een beetje op mijn honger zitten.
aldus Sonja.
Maar dat geeft meteen een extra reden om het boek 100 jaar Unitas, geschreven door Luc Vandeput, in huis te halen.
Sonja blikt ondanks dat met tevredenheid terug:
Al bij al was het een fijne uitstap. Bedankt aan alle bewoners van de wijk dat we hier zo van mochten genieten.
